Sarrera

Garun-paralisia  haurtzaroko  mugimenduaren  desgaitasunaren  kausa  ohikoena  da,  eta  diagnostiko  goiztiarra  funtsezkoa  da  epe  luzerako  emaitza  funtzionalak  hobetzen  dituzten  esku-hartze  goiztiarrak  optimizatzeko.  Bizitzako  lehen  bi  urteak  seinale  goiztiarrak  detektatzeko  epe  kritikoa  dira,  eta  diagnostiko-tresnek  garapen  neurologikoaren  funtsezko  etapetan  esku  hartzeko  aukera  ematen  dute.

Helburuak

Hori  dela  eta,  berrikuspen  eta  meta-analisien  berrikuspen  sistematiko  bat  burutu  zen,  eskura  dauden  diagnostiko  eta  baheketa  metodoei  buruzko  aurkikuntza  sendoenak  laburtzeko  eta  garun-paralisiaren  diagnostiko  goiztiarrerako  tresna  eraginkorrenak  identifikatzeko.

Metodoak

PRISMA  2020  estandarren  arabera  egin  zen  deskribapena.  Bilaketa  Web  of  Science  eta  PubMed  datu-baseetan  egin  zen.  Inklusio-irizpideak  honako  hauek  izan  ziren:  haurren  garun-paralisiaren  diagnostiko  goiztiarra  egiteko  tresna  eraginkorrenak  aztertzen  dituzten  berrikuspen  sistematikoak  eta  meta-analisiak,  gaztelaniaz  edo  ingelesez  idatziak.  Berrikuspen  kalitatea  AMSTAR-2-ri  jarraituz  analizatu  zen.

Emaitzak

Hiru  berrikuspen  aukeratu  ziren  hautagarritasun  prozesuaren  ondoren.  Analizatutako  ikerketen  artean  adostasuna  dago,  garuneko  paralisiaren  diagnostikoa  diagnosi-tresna  bakar  batean  baino  aurkezpen  klinikoan  oinarritzen  dela.  Halaber,  ikerketak  bat  datoz  historia  klinikoa,  neuroirudia  eta  ebaluazio  motore/neurologiko  estandarizatuak  konbinatzearen  gomendatzearekin  garuneko  paralisiaren  diagnostiko  goiztiar  eta  zehatza  egiteko.  Teknologiaren  bitarteko  motore/neurologikoaren  ebaluazioa  etorkizun  handikoa  dirudi,  baina  oraindik  balioztatu  ez  den  tresna  da.

Ondorioak

Garuneko  paralisiaren  diagnostiko  goiztiarra  posible  da  bizitzako  lehen  sei  hilabeteetatik  aurrera,  historia  klinikoa,  neuroirudia  eta  miaketa  fisikoa  konbinatuz.

Bibliografia