Imipraminaren eragina sistema opioidean
Egileak:
A. Varona
A. Valdivia
J. Gil
D. Fernandez
G. Larrinaga
J. Irazusta
0
Sarrera
Azken urteetan antidepresiboen eta peptido opioideen sistemaren arteko lotura dagoela deskribatzen duten lanak ugaritu egin dira. Horrela, postmortem egindako azterketetan behatu da deprimitutako gizakien garunetan endorfina gutxiago dagoela. Bestalde, opioideen agonistak arratoiei sartzerakoan, animalia hauengan, estresaren ondoko joera depresiboa murrizten da, erantzun hau eta imipraminaren dosi akutuak sortutakoa oso antzekoak dira.
Helburuak
Lan honen helburua imipraminaren tratamendu ezberdinek hartzaile δ-opioideen gain duten eragina jakitea da. Hartzaile opioideen artean hauek hautatu ditugu sindrome depresiboan eta bere sendaketan duten eraginen arduradunak direla proposatu delako.
Metodoak
Ikerketa egiteko arratoi arrak erabili ditugu. Tratamenduaren arabera bi taldetan sailkatu ditugu: 5 eguneko imipramina tratamendua jaso zutenak eta 15 egunez imipramina jaso zutenak, talde bakoitzak plazeboz tratatutako kontrola zuen.
Garun zatietako hartzaile δ-opioideen zenbakia eta afinitatea neurtzeko, garun zatietatik mintzak isolatu ondoren, DPDPE erradioligando δ-espezifikoarekin binding teknika erabili genuen. Km-aren eta Vmax-aren balio zehatzak kalkulatzeko LIGAND eta EBDA programak erabili genituen.
Emaitzak
Ikerketa honetan ikusi dugu 15 eguneko tratamenduaren ondoren hartzaile δ-opioideen dentsitatea garun azal frontalean murriztu egiten dela. Tratamendu motzagoek ez dute aldaketa adierazgarririk sortzen. Datu hauek azaltzen dute hartzaile opioideek imipraminaren epe luzeko eraginetan zerikusia izan dezaketela, sistema opioide endogenoak depresioaren sorkuntzan eta sendaketan duen garrantzia baieztatuz.
Ondorioak
Bibliografia
Azken Berriak
Sexu bidez transmititzen diren infekzioei buruzko saioa azaroaren 10ean
Azaroaren 5ean Inguma datu-basearen 25. urteurreneko ekitaldia egingo dute Bilbon
